هویج محلی و شلغم در آمار فائو با هم مخلوط شده اند. تولیدکنندگان اصلی هویج و شلغم در جهان عبارتند از چین و پس از آن روسیه و ایالات متحده آمریکا قرار دارند. در MA، ایتالیا، ترکیه و اسپانیا تولیدکنندگان اصلی هستند. ایتالیا، اسرائیل، فرانسه و اسپانیا صادرکنندگان اصلی و فرانسه واردکننده اصلی هستند.
هویج محلی، ازگیل و چغندر محصولات باغی هستند که در مقایسه با محصولات غذایی اصلی مانند برنج، ذرت و گندم در مقیاس نسبتاً کوچکی رشد می کنند.
برخلاف غلات و حبوبات خشک، بسیاری از محصولات باغبانی ماندگاری نسبتاً کوتاهی دارند و نیاز به دسترسی آماده به انبار سرد دارند، که توزیع آنها را در فواصل طولانی به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته محدود می کند.
با این وجود، از آنجایی که همه این سبزیجات از محصولات ریشه ای هستند، بر خلاف سبزیجات سبز برگ مانند اسفناج و کاهو، زمان ماندگاری آنها در سردخانه طولانی است، اگرچه برگ های هویج محلی و چغندر نیز قابل مصرف هستند.
گیاهان دارای سیستم های آوندی هستند که به آنها اجازه می دهد آب و مواد غذایی را در سرتاسر گیاه جابه جا کنند. علاوه بر نارنجی، هویج در رنگ های دیگری نیز یافت می شود.
در هویج و چغندر با رنگدانه غیرمعمول، آوند چوبی و آبکش به راحتی قابل شناسایی هستند. هویج محلی و چغندر با بیش از یک رنگ گاهی اوقات به عنوان غذاهای کاربردی یا سبزیجات طراحی شده شناخته می شوند.
رنگ ارغوانی در هویج معمولاً در آبکش خارجی ریشه و گاهی فقط در سطح ریشه تیره تر است. هویج محلی در سرتاسر جهان موجود است و در آب و هوای سردتر به خوبی عمل می کند.
اولین سوابق قطعی استفاده از هویج به عنوان یک محصول ریشه در افغانستان و مناطق اطراف آسیای مرکزی حدود 1100 سال پیش است، زمانی که هویج بنفش و زرد توصیف شد. نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد هویج محلی ممکن است یک محصول ریشه در امپراتوری روم بوده باشد، اما سوابق مبهم هستند.
