جک دو ستون امروز در بازار موجود است که می توان از آنها عمدتاً برای کار با صحنه و تئاتر استفاده کرد. با حرکت خطی عناصر و عمل کردن مانند دستگاه های بلند کردن، پایین آوردن و فشار دادن، بلند کردن صحنه ها یا ردیف های صندلی در تئاتر را تسهیل کنید.
جک دو ستون امروز اتومبیلی که در یک محور عمودی حرکت می کند تا مسافران یا بار را بین سطوح یک ساختمان چند طبقه حمل کند. اکثر آسانسورهای مدرن توسط موتورهای الکتریکی و با کمک وزنه تعادل از طریق سیستم کابل ها و قرقره ها به حرکت در می آیند.
جک دو ستون امروز با گشودن راه به سوی ساختمان‌های بالاتر، نقش تعیین‌کننده‌ای در ایجاد جغرافیای شهری مشخص بسیاری از شهرهای مدرن، به‌ویژه در ایالات متحده، ایفا کرد و نوید آن را می‌دهد که نقشی ضروری را در توسعه شهر آینده ایفا کند.
عمل بلند کردن بارها با وسایل مکانیکی در حین عملیات ساختمانی حداقل به دوران روم برمی گردد. معمار مهندس رومی ویتروویوس در قرن یکم قبل از میلاد سکوهای بالابری را توصیف کرد که از قرقره ها و کاپستان ها یا بادگیرها استفاده می کردند که توسط نیروی انسانی، حیوانی یا آب کار می کردند.
قدرت بخار تا سال 1800 در انگلستان به چنین دستگاه هایی اعمال شد. در اوایل قرن 19 یک بالابر هیدرولیکی معرفی شد که در آن سکو به یک پیستون در سیلندر فرو رفته در زمین زیر شفت به عمقی برابر با ارتفاع شفت متصل می شد.
فشار به سیال در سیلندر توسط یک پمپ بخار اعمال شد. بعدها از ترکیبی از شیارها برای چند برابر کردن حرکت ماشین و کاهش عمق پیستون استفاده شد. همه این دستگاه‌ها از وزنه‌های تعادلی برای متعادل کردن وزن خودرو استفاده می‌کردند که تنها به قدرت کافی برای بالا بردن بار نیاز داشتند.
قبل از اواسط دهه 1850، این اصول عمدتاً در بالابرهای بار اعمال می شد. قابلیت اطمینان ضعیف طناب ها (به طور کلی کنف) مورد استفاده در آن زمان، چنین سکوهای بالابری را برای استفاده مسافران رضایت بخش نبود.
هنگامی که یک آمریکایی به نام الیشا گریوز اوتیس در سال 1853 یک دستگاه ایمنی را معرفی کرد، آسانسور مسافر را ممکن کرد. دستگاه اوتیس، که در نمایشگاه کریستال پالاس در نیویورک به نمایش گذاشته شد، دارای یک آرایش گیره ای بود که ریل های راهنما را که خودرو روی آن حرکت می کرد، در هنگام رها شدن تنش از طناب بالابر، می گرفت.
اولین آسانسور مسافربری در سال 1857 در فروشگاه بزرگ Haughwout در شهر نیویورک به بهره برداری رسید. با نیروی بخار، پنج طبقه را در کمتر از یک دقیقه صعود کرد و موفقیت آشکاری داشت.
